S.O.S

semalam saya menonton cerita frozen: no one knows u are up there.
cerita dia agak menarik minat saya sehingga saya fokus dan tidak tertidur walaupun memang tak cukup tido sepanjang hari. tapi entah minit keberapa, saya menjiwai cerita tersebut sehingga terpaksa keluar dr cinema hall dalam tangisan yang kuat. kami menonton berlima dan kekeluaran saya dari gelanggang adalah diikuti oleh dua lagi peserta lain; Teng ngan Nik Amir. saya ingatkan mereka hanya mahu meneman saya yang menangis sahaja namun rupa rupanya mereka diserang penyakit agak gayat dengan ketinggian dan kengerian. lol. saya menyambung tangisan dikawasan luar yang saya bajet cukup jauh nak bagi tak dengar dialog dr cerita tersebut. babeh! malu oke!

muvi tersebut mengisahkan 3 orang good of friends on a ski trip yang tersekat di cable car yang mereka naiki secara social engineering dimana hanya mereka yang menaiki kerusi tersebut dan tempat itu sudah dishutdown dan dijangka kembali dibuka setelah lima hari, iaitu next weekend. mereka ialah dalam perjalanan ke ski mountain yang berketinggian 5 thousands feet dan elevated above ground yang tinggi mungkin dalam 100 ft or so kot diatas kerusi cable car. malam masih muda dalam suasana bersalji, dan juga dituruni salji baru buat beberapa ketika. apabila dua daripada tiga tersebut mahu kencing, (1 lady n 1 guy) kesejukan telah mula menjadi sangat ngeri. babeh memang sejuk aa! the guy kencing terlebih dahulu dan the lady tersebut biasalah, 'saya boleh tahan'. the lady itu kemudian mahu sapkok sepam dan semasa mengeluarkan lighter dan rokok, glovenya terjatuh. babeh! sejuuuukkkk!!! ni sejuk bukan tahap ujan dimana kita boleh bersedap sedap masuk comforter dan have a good book with hot milo ape, bukan juga sejuk tido dalam sleeping bag yang soaked in the rain tapi tak reti reti nak bangun, bukan sejuk krem macam sedang basuh kencing kat puncak, bukan gak mandi manda kolam icecold, tapi ni ialah freezing cold yang telah frostkan the lady, pipi dah lebam dan kalau nak overnight in the chill wind hanging macam tu, ialah deadly! so another guy, (bukan yang dah kencing tadi) decided to jump down dengan fikiran, somebody must do something, and he is willing to give it a try, and even if he gets hurt, dia still boleh lari2 g bawah untuk get some rescue.

and when he did, he did get injured. kaki patah. arghhhh babeh! cabut glove sekejap pun saya rasa dah tak sanggup, ni plak bleeding macam tu yang bukan lagi sejuk sampai ke tulang, tp sejuk DI tulang! kalau dulu saya menangis kat puncak gayong pasal kuku saya boleh mati pun macam tah ape babeh malu sungguh, ni macam the whole leg boleh mati kot!  n the other friends are up there and he cant even move! and that's all i don't need to know or watch any further. Pian ngan Akay kat seblah2 masih tegar menonton dengan steady dan saya hanya pusingkan muka tapi still boleh dengar dan saya merasa sungguh sedih.. sakit kot! dahla tutup muka ngan knee guard yang saya baru cabut sebab asek slip saya xduk diam dan nak tuka kat lutut seblah plak sbenanya. dengar pulak lutut orang lain terputus putus macam tu. mana boleh tahan oi! jadilah saya gajah sedih tersepit ditengah tengah plak.

so satu key point dalam muvi ni ialah perkara plg penting tak kira dalam outdoor or dlm kehidupan harian di dunia tamadun yang teknologi canggih2 ni; KOMUNIKASI. it should be made available dalam time senang or susah. tempat tinggi and remote camtu mungkin takde phone line coverage tp sy doubt any of them bawak phone pun. mungkin je padahal ade line kat atas tu. the chair kat cable car system tu pun patut dilengkapi ngan emergency button. sebab sy takrase kalau ketuk morsecode dekat kerusi tu can get the sound travel all the way down, let alone orang biasa yang know morse code any good will get it. actually byk lagi cara yang boleh send out SOS signal yang saya sendiri tak berapa tau.
nak kate pengalaman sesat, lost track, group terpisah, ada je. tp alhamdulillah everything turns out well.

so cane, ade rase nak menuntut ilmu baru tak?